دوشنبه, ۲۵ خرداد ۱۳۹۴، ۰۳:۱۶ ب.ظ
سلام این اولین مطلب رسمی من دراین وبلاگ است.
من میخواهم یکی ازخاطراتم دردوره تحصیلی بیان کنم که طنز نیست ولی ماهرچه به جلوبریم مطالب بهتروطنزترمیشوند.
یادمه اولین بارکه دیدمش سال سوم راهنمایی بود.گوشه ای نشسته بودیکی ازبهترین دوستانش بیاید.داشت شعری راکه به تازگی شنیده بودمی خواند:
((اون شب که بارون اومد یارم لب بون اومد
رفتم لبش ببوسم نازک بودوخون اومد
و...))صدایی تقریبا خوبی داشت چون اتفاقا مادرآن سال تحصیلی هم کلاس بودیم ودرمواقع بی کاری سرکلاس ریاضی معلممان به اومیگفت که بیا پای تخته وآوازبخوان.
واوهم آوازمیخواند.آن سال گذشت ولی ماباهم رابطه نزدیکی نداشتیم چون هرکداممان دوستی نزدیک ترداشتیم.یک سال گذشت.
من درمدرسه ی نمونه دولتی قبول شدم وازتمامی دوستانم دل کندم.
روزاولی که وارداین مدرسه شدم خیلی استرس داشتم که بدون دوست دراین مدرسه چکارکنم.تااورادیدم اول تعجب کردم وگفتم که:((ا،او تواینجاچکارمیکنه؟))سپس رفتم به طرفش اتفقا اوهم ازدیدن من تعجب کرد.مادریک سال تحصیلی که باهم بودیم خیلی به ما خوش گذشت.امیدوارم که درسال بعدی هم باهم باشیم.چون اوقراراست برودبه دبیرستان هنرهای زیباومن قراراست دراین مدرسه بمانم.
کات.